Sen Kaldın

Yalnızdım önce
Sonra güneş açarken yeniden doğdum
Geceler ortak oldu yanlızlığıma
Arkadaş oldum onla
Mutlu olurum diye
Uzattım ellerimi gökyüzündeki
Ayla yıldızlara
Dokunamadım onlara
Kimi zaman
Konuştum onlarla
Dinlediler beni
Sessiz sessizce
konuşmadılar ama

Kimi zaman ağladım
Ağladım yağmurlar eşlik etti bana
Ağladığım anlaşılmadı
Gün açtı ardında umutla
Uyandırmak için beni
Ben uyanmadım ki
Uyumadım oysa


Yalnızdım önce
Sonra sen çıkageldin ansızın
Oturdun kalbimin baş köşesine

Önceden hiçbirşeyim yoktu
Şimdi herşeyim var
Çünkü sen varsın
Bir tek sen (i)

K(al)dın(m) kalbim (d)e