Sen Karanlığı

Geceleri karanlık çöktüğünde
Düşünürüm hep en büyük korkumu
Karanlık, karanlıktan korkarım
Ama bu karanlığın sonu yok
Bu karanlığa güneş doğmaz
Mecnunu olduğum gözlerin bana bakmadıkça
Aydınlatmaz gecelerimi
Düşerim bir sen karanlığına
Uzaklara gidip aşkımızı hepten karartma
Gözlerinin nurunu üzerinden eksik etme
Etme, eyleme, ellerini benden geri çekme
Beni odların içine itme
Etme, beni acılar denizinde yüzdürme
Etme, canımı, biricik sevgimizi, cananından ayırma
Etme, gülümsemeni kesip nefesimi bitirme
Herkesin inadına
Sev beni, bu mecnun senden başkasını görmüyor
Gözlerime derin derin bak, bu aciz ancak senden medet umuyor
Gülümse, gül yüzün şenlensin, bu fakir sana tapıyor
Kollarımın arasından gitme, bu sefil seninle hayat buluyor
Gel, etme, yıldızları kıskandıran güzelliğinle
Aydınlat gecelerimi, hayatımı, ruhumu, herşeyimi
Gel, etme, gitme müphem yerlere
Beni sen karanlığına düşürme...