Sen Ki

neden sustun ki
şimdi,senin susmalarının bedelini
ben,her gün yüreğimden kopup giden
bir parçamla ödüyorum...
her dakika eriyip giden,
busbulanık ümitlerimle ödüyorum

sen ki,gözleri güneş bilinendin...
şimdi uçsuz bucaksız bir gecenin içindeyim.
üstelik her zifiri de intihar ediyor düşlerim
bu gözler seni her gördüğünde gülüyordu,
artık kan ağlıyor bu gözlerden...
üstelik içime ağlıyorum
ve kendi kanında boğuluyor yüreğim...

sen ki,gülüşüne ömür biçilendin
şimdi hayat bir dört kollunun içinde sanki
ve bir sen gülünce gülüyordu benim gözbebeklerim
artık sen yoksun!
gülmek bana haram.

sen ki,uğruna can verilendin
yoksun şimdi!
yüreğim acılar içinde
can çekişiyor ama can veremiyorum...

sen ki, bir sözünle beni geri döndürendin
şimdi en büyük yolculuğumdayım
istesem de geri dönemiyorum...

bir de...şimdi ellerinsin ya
gözlerimi kapatmaya dahi korkuyorum
belki,yüzün gözlerimin önüne gelir diye
istemiyorum artık...
siluetin bile kalmasın bende...

her gece...
kör vakitlerde...
izbe bir köşede...
dua ediyorum rabbime
seni onunla görmeden önce
Azrail canımı alsın diye...