Sen Kokunca Uzaklar

Bir gece gözlerimden habersiz ağlamışsın

Arada gül, ihmal etme.

Sen yüreğinle aksak karıncaya su veren

Kınımda duramıyorum yokluğunun belasında

Kırıp geçiyorum sana benzeyen yıldızları

Geceyi alnından vurup

Yerle yeksan edesim geliyor en zifiri yerinden

Kirpiklerinden dökülen bir damla yaşda

Boğasım geliyor nefesini tüm siyahların

Kaç kalp daha kırılacaksa senin için

O kadar yalnız ve o kadar yorgunuz cümleten.

Saçı başı dağınık birkaç harf kaldı senden hatıra

Arada yaz, ihmal etme.

Seni yazan harflerin boynu bükük

Matemin bir gün bin gece

Gölgen belirseydi şen şakrak âlem

Çakır keyif sana çarpan rüzgar

Göçmen kuşların rotasıydı sıcaklığın

Kaç ömür daha gerekse sana doymaya

O kadar yalnız ve o kadar yorgunuz cümleten.

Türküler dolanır dileme sen kokunca uzaklar

Arada duy, ihmal etme.

Sen çağır uzaklardan, bir ses ver

Hangi tren geliyorsa sana kömürü benim

Hangi vapur geliyorsa dalgası benim

Yedi yerinden bin parça olsada

Sana koşar adım gelecek kalp benim

Kaç ömür daha gideceksek sana gelmeye

O kadar yalnız ve o kadar yorgunuz cümleten.

Sevmeler miadını doldurdu dolduracak

Arada sev, ihmal etme.

Bir o kadarda kırgın ve dargınız sana

Luzümü yoktu mevsimleri yerle bir etmenin

Pencerende mahsur bırakmamalıydın meltemleri

Ve beni

Tabutsuz bırakıp, dârağacında sallandırıp

Ve hatta çarmıha gerip

Öldürmeyişin için binlerce kez ah ettim

Faili meçhul, üstü gazete parçaları ile bezenmiş

Beni öyle çiceksiz çelenksiz

Kaç garip daha feda edilecekse topraksız kefensiz

O kadar yalnız ve o kadar yorgunuz cümleten.

Ben sana hep varım

Başın dik, fakat utanarak gel.

Gelirsen;

Oturup sigaramın parıltısında yasak elmalar yiyelim.

Yüzümü tüy bitimine kadar seversin üç kere

Saçlarımın üçte birini öpersin

Mevsim farketmez

Fakat acele et

Çok uzun sürmez, belki birkaç yüzyıl daha sevebilirim seni.