Sen Mevsimler Gibisin

Bendeki hasretini görünce
buzları bile eriyiverdi
şu kara kış'ın.
Zehir zemberek misali
olsa da
bu sevdanın
zemheri;
gözlerin,
son cemrem olup
düştü ya bir kez gönlüme,
takmıyorum artık
ne ayrılığın ayazını,
ne de engellerin lodosunu poyrazını..
Sesinin bir tınısı
artık ilk baharım.
Ne zaman hüzün görsem
gözlerinde,
kuru bir yaprak gibi
bir bir sökülür direncim
hücrelerimden.
Hiç kimse görmez,
kulaklar duymaz,
gönlümün garip kuytusunda
çığlık çığlığa
için için ağlarım.
Gül gibi sararıp solarım.
İşte ben
o an sonbaharım.
Gözlerin gözlerime değince
hep
Ağustos sıcağı gibi yanarım.
Ahhh o "belirsizlik ve zaman"
bir kalksa aradan.............,
dört mevsim yetmeyecek ki bize!
Aman sus......
Dört mevsim
yedi iklim
duymasın bizi.
Kıskanırlar seni.
Çünkü sen benim
beşinci mevsimimsin!
Olmaz'ı "olur" kılmazmıydı aşk?
Varsın;
döngüler de değişsin.
Yeterki sen
zaman'ı
dikenli tel gibi çekme artık
aramıza.
Kararsızlık "bir kötü mevsim"
tüketir bizi, bileceksin.
Ömürden tükenen
yalnız zaman değil;
tükeniyorum ben.
Korkarım ki
mevsimsiz kalacaksın
bu gidişle.
Sen,
Hem aşka
hem de
bana gecikeceksin....

10 : 02 : 2015