Sen Sen Ol,sevme Ölürsün.

SEN SEN OL,SEVME ÖLÜRSÜN

Hayat beni gezdirirken tenha yollarda,
Bir balıkçı sandalını çekiyor.
El etti,kardeşim yardım et dedi,
İçinde balıklar çektik sandalı.

Bir bahar günü,ama mevsimin.
Ilık bir neşesi,ama rüzgarın.
Hoş bir kokusu,ama denizin.
Karanlık bir gün,buda benim.

Ardından sabah olacak,sen ümit eyle,
Eğer solmazda açarsa o gül.

Elbet bir gün rastlarsın ona,
Seversin.
Tatlı tatlı bakar,
Ayrılırsın.
İşte o zaman kırılır ümidin.

Ya karanlık geceler,
Gündüzün gibi senin.
Güneş doğmaz artık,
Doğsada körsün.
Sen yine sen ol,
Sevme ölürsün.

Yaşar KOPUZ..08.05.1975.İst.