Sen Son Felsefemsin

Sen son Felsefem!
Ey gözlerinde kendimi bulduğum,
Sevgiyi ^hak^ etmişliğin,doruğundaki sen..

Çocukluğumun başlangıcı,
Yaşlanmışlığımın -son- baharı..

Elimdeki kağıt,korkumda nefes,
Yüreğimde sevdan.

Gidilmiş yollarımdan değilsin,
Tecrübe ettiğim stratejisin..

Bazen kapı gıcırdayışında,
Bazen kelebek seslerindeki çığlıktasın.
Belki tenime değen rüzgarlasın..

Yani her anlamda aklımdasın..

Nokta bırakılmadan yazılmış sözlerimdesin..
Telefona bakma sebebimsin belki..
Belki güneşte sararmış,sade bi kağıtsın
Ama
Sen benim Felsefemsin...

Sana göre doğru değil belki,belki de olur ya
Sokrates gibi savunmayada bilirim,
Ama en az onun kadar,
Seni sana tarif edebilirim..

Apartman gölgelerine sığınmış bir çiçek de olabilirsin..Kim bilir..

Sözlerimin başısın,
Söz verdiklerimdensin..

Şiirimin başıyla,Sözlerimin sonusun ve sonuncusu..
Bu benim sana son sözüm olsun..

Sen benim Son Felsefemsin!

ANKA
Nisan 2009