Sen Takdire Layıksın

Saat 08:45,
Gebze-H.paşa treni perona yanaştı,
Yolcular binmek için koşuşturmakta,
Tabiki herkes gibi bende.
Zar-zor bindim trene sonunda,
Hemen oturdum bir koltuğa,
Koltukta denmez ya,
Biz diyelim yinede.
Aman Allah'ım o'da ne?
Bir afet oturdu karşıma,
Baksan bir türlü,
Bakmasan bir türlü,
Kendimi zor tuttum inanki,
Neydi o güzellik Yarabbi?
Sen mi yarattın o güzeli,
Yoksa bu bir serap mı,hayal mi?
Gözleri ela,sanırsam saçları siyahtı,
Tanınmamak adına boyatmış galiba sarıya,
Üzerinde min beyaz-kahve renk desenli elbisesi,
Onunda üzerinde küçücük beyaz yeleği,
Elinde çantası,
Ayağında takırdaklı nalını,
Birde başına takmış gözlüklerini,
Söyleyin insanın içi gider mi gitmez mi?
Gitmez diyenler otursun,
Gider diyenler hamıda kalksın....

Ya bu kadar kibarlık olur mu?
Çıkardı çantasından kekini,
Yavaşca midesine yutuverdi,
Tabiki bu bir fırsattı,
Kaçırır mı hiç bizimkisi,
Afiyet olsun efendim deyiverdi,
Biliyordu alacağı cevabı,
Ay Yarabbi o dudaklar ne öyle?
Küçücük bebek dudağı gibi...
Yalan değil sarılası geliyor insanın,
Herşey doğal,
Saçlar hariç.
Dudaklar rujsuz,tırnaklar bakımlı ve ojesiz,
Ten beyaz,vucutsa muhteşem...
Birde kibarlığı yok mu?
Erkeği cezbediyor maşallah...
Gözümüz yok tabiki,
Sahibine bağışlasın yaradan Allah.

Biraz hoş sohbetten sonra,
Küçük bir kitap çıkardı çantasından,
İsmini vermeyeyim kitabın,
Reklam olur illaki,
Ne okuyuştu o öyle,
Yarım saatte bitirdi herhalde,
Ah dedim kendi kendime,
Hiç bitmese bu yolculuk,
O okusa kitabını küçük dudaklarıyla,
Ben izlesem o'nu parmak aralarımla,
O tebessüm etse,
Ben utancımdan girsem yere,
Ama nerdeee..
Göremeyiz bile hayallerimizde,
Ancak işte tesadüf o'da dek gelirse..
Biz bakalım işimize,
Allah hayırlı kısmetler versin bu güzel kızımıza,
Yalan değil gerçek,
Takdire layık birisi.