Sen tanrıça ben şair

Dönüpte bakışında kalbm çıkar yerinden
Bir tatlı tebessümün yara açar derinden
Dönde bir bak geriye ne kalmış eserinden
Sen bahçede bir gülsün sen kim ben kim güzel kız

Açmışsın bir gül gibi koparmaya kıyamam
O güzelim yüzüne bakmayada doyamam
Uykusuz geçer gecem günlerimi sayamam
Olmuşsun kır çiçegi sen kim ben kim güzel kız

Şu güzelim ömrümüz geçecekmi ah ile
Parçaladın kalbimi söz dinlemiyor bile
Etrafım kuru çalı sen benziyorsun güle
Misler kokan sümbülsün sen kim ben kim güzel kız

Benden başka hiç kimse o yüzünü görmesin
Koparmak isteyenler muradına ermesin
Gel kul et bu coşkunu başka kimse sarmasın
Olmuşsun bir tanrıça sen kim ben kim güzel kız