Sen Tüküren Kalemden

İstanbul boğazı gibidir yokluğun

Bir uçtan bir uca

Tövbe edip aşkla başlasam her güne

Bir seni çağırsa kader

Adil olsa köprüler

Ulaşamam sana

Aklındaki unutulmuşluğum kadardır sevda

Bir sonsuzluktan bir unutuluşa

Hatırlatmak istemem ben de

Kendimi

Zorla

Görüşürüz desem sana

Sağır sultan duyar

Kalbinde hep bir hoşça kal

Unutulduğum gemiler kadar

Yol alırım ben de

Senden sonraki her sevdaya

Seferini yapmış her alın yazı

Senden sonraki bir intihar

Şerefli giderim denizime

Boğarken seni her unutuşumda...

Dilara AKSOY