Sen Varkenle Başlayıp, Sen Yokkenle Biten Hikaye

Sen Varkenle Başlayıp, Sen Yokkenle Biten Hikaye....

Sessizliği duymak isterdim,
Karanlıkta görmek istediğim gibi,
Biliyorum ben şimdi yalnızım...
Aynaya bakamıyorum...
Gecede yarıda kalmış ve unutulmuş bir umut geliyor aklıma...
Yine aynaya bakamıyorum...
Hayatımda yarıda kalmış ve unutulmuş içimdeki sen geliyorsun aklıma...
Zaman nasılda geçmiş,
Beni bırakarak geçmişte...
Belkide seni bana unutturmadan,
Ama bazen kendimi unutarak...
Yıllar önce...
Seni sorgusuz,
Sualsiz seven o adam gerçekten benmiyim...
Çok zor, çok zor... Unutmak...
Hele hele unutulmak, dahada zor...
Duydumki...
Sende çok üzülmüşsün...
Bir bilsem nedenini üzüntünün...
Oysa her insanda vardır hüzün...
Beraber çıktığımız sevda yolunda,
Şimdi ben tek başımayım...
Yalnızlığı yaşıyorum...
İçimdekileri yazsaydım, dökseydim kağıtlara...
Dizseydim mısralara....
Biliyorum...
Sen daha çok üzülecektin...
Bu yüzden, ben kendim anlattım, kendim dinledim...
Ben kendimi bana anlattım...
Ben hálá aynı yerdeyim...
Ama bıraktığın gibiyim diyemiyeceğim...
Hálá aynı yerlerden geçiyorum...
Önceleri hep sen kokuyordu buralar...
Ne tuhaf artık sen kokmuyor baktığım,
Gezdiğim yerler...
Bazen yine manav dayının yanında çalışıyorum,
Eskisi gibi...
Akşamları işten çıkıp sizin evin önünden geçiyorum...
Hikayemiz sessiz bir rüzgar gibi geçiyor yanımdan...
O anda hiçbirşey hissetmiyorum biliyormusun...
Seni arıyorum içimde, bulamıyorum...
Sen sönmüşsün içimde...
Hiçbirşeyim yoktu benim...
Ama yinede herşeyimi sana verdim ben...
İçimdeki gülüşünü unutmuşum...
Söylediğin türküleride duymuyorum şimdi...
Derinlerdeki duygularımı... kaybettim, bulamıyorum...
Bir insana bunca güzel kelimeler demememiştim, yazmamıştım ben...
Sana dediğim gibi,
Senin için yazdığım gibi,
Yüreğimdendi, kalbimdendi...
Seninle beraber...

09.08.2009, Düsseldorf

Hakan Elieyioğlu