Sen Varsın

ölümle tanıştım ılk kez bu gece
bu kadar yaklaşmamıştım hiç bılmezdım ,
bılmezdım bu kadar zor oldugunu
yenık duşuyordum az daha senın yoklugunda
kıvranırken acılar ıcınde gonlum sana koştu
bır an karardı gozlerım agladı sessızce yuregım
sen geldın aklıma guzelım saclarınla
huzur doldu yuregıme su serpıldı seven gonlume
butun şiirlrımde yer vermışımdır
ölümü beklıyorum sessızce demışımdır
ne bılırdım zaman sız gelecegını sensız gelecegını
ölecektim az daha sensız bır sabahta
artık olumu beklemıyorum sessızce
sen varsın artık sen varsın omrumde
gunun bırınde cekıp gıtsende unutma
yenık duşmeyecegım sensız ölüme