Sen Ve Sarı Rugan Ayakkabılarım

Yeni bir yıla sancılanıyor zaman
kalanların sürgüsünü çekip göğsüme
kaçmak yerine sabra adıyorum kendimi.
Yüzümde dünyaya geldiğim saatin ilk ışıkları
...
Bir sürü yolcum ve yolum oldu bu sene
yeni hayat
yeni kanat
keman çağrılarında
şiirler.
Çağrısını duymak ne kadar güzel yeniden.
Doğduğum günkü gülümseyişimle
yeni bir yıla serpişiyorum hafiften.
Kapındayım herbişeyimle herbişeyim
içimdeki o en suskun cümleyi döküyorum eşiklerine.
Açılıyor kapı.
giriyorum içeri,
kendimle.
dilimde yüzbin tövbe.
Ellerimde,
gidenler ve bütün terkettiklerimle.
...
Öylece bırakıyorum ne varsa içime
dünyadaki ilişikliğinden alıverince
o kadar yerleşiyor derinlerim yerli yerine.
Son veda son umudu içiverince
bir sızı ilk damlasını bırakıyor gözlerime

Bilemiyorum...
ne koyacağım yerine
ne verilecekse
bekliyorum...mahsun hayallerle.

O da ne ?...
Sarı rugan ayakkabılarım.
...
Şaşkın ve mahsunum baştan aşşağı
baştan aşşağı çocuk.
Keman susuyor, ben susuyorum, her şey susuyor
acılar, sevinçler ,kayıplar geçiş yapıyor.
Galiba ölüyorum...
6 yaşımın en büyük kaybı.
Niye bu kadar sevdiğimi hiç bilemediğim
kaybettiğimde neden bu kadar yıkıldığımı anlayamadığım
sarı rugan ayakkabılarım.
Bırakılıyor, kaçmaktan yorgun ayaklarıma
...

Oysa O'nun gidişine yazılacaktı bu satırlar
beklenmeyen bir yolculuktu
bir şey demek istiyor bana
bu sarı rugan ayakkabılar.
Kurabildiğim tek bağlantı gidişine
onları sevdiğim ve kaybettiğim ne kadarsa
gidişin o kadardı içimde.
Tanımsız, cinsiyetsiz, çocukca bir yıkım
sen ve sarı rugan ayakkabılarım.