Sen Yağmurdun, Ben Toprak

Beraber berekettik, sen yağmurdun, ben toprak
Gök gürlerdi aniden, sen yağardın üstüme.
Baharda gül olurdun, ben dalında bir yaprak
Hüzünler dağılırdı, sen doğarken üstüme.


Sevginin nağmeleri, düşerdi şen sesinden
Gönül bir hoş olurdu, gözlerime bakarken.
Ömre ömür alırdım, canıma nefesinden
Çağlayıp sel olurdun, sevda ile akarken.


Yücelerde çok estik, doruklara olduk kar
İlkbahara ermeden, çağlayan sel gibiydik.
Panzehirdi bedene, gönülde ki yanan har
Hasretin kokusunu, getiren yel gibiydik.


Asmıştık bulutlara sarmaşıktan salıncak
Uçarken gökyüzüne, yoldaşımızdı kuşlar.
Uyanırken anladık, derin uykudan ancak
Yürürken rüyalarda, yormuştu sarp yokuşlar.


*Ahmet Moran*