Sen Yok, Yok Kimse

Bana düştü, yaşamak, seni hep hayallerde.
Bunda fazla mutlu olamam dediğim hallerde,
Bakar bulurdum kendimi, boğazdan geçen gemilere.
Ah! İçinde bende olsam, açılsam enginlere.
Her taraf su, kara yok, yok kimse.
İnsanı yaşamak zor, duyguları dökmek kelimelere.
?Kardan adam olur senden olmaz? bayıldım bu söze.
İlla olacaksam, kuş olsaydım, kanat çırpsam göklerde,
Yorulursam dinlenirdim, bulutlar üstünde.
Yeryüzüne inmek yok, sen yok, yok kimse.
Bütün bu hayaller çözüm değil derdime,
Ne kadar isterdim, kendimi görmek gözlerinde.
Oh ! ellerin avucumun içinde,
Elimde olsa dünyaları verirdim gülüşüne.
Hayal, ne olur beni böyle bırakıp gitme...

17 ‎Şubat ‎2009 ‎Salı