Sen Y'oksun

Aynı gökyüzüne bakan

gözlerimiz buluşmadıkça,

sabahına kavuşamamış gece,

şafağına kavuşamamış güneş gibi

karanlıklarda kalıp gidiyorum

kalkıp gidemediğim o yere.

Orada ellerin benim,

gözlerin benim,

saçlarını okşayan benim...

Geldiğimde ruhumun yalnızlık

kokulu matemi inmiş oluyor çoktan.

Aranıyor burnum.

Buram buram sensizlik

kokan kalbim;

Biraz mecbur,

biraz mecnun 

fazlasıyla da muhtaç tarif edilemeyen kokuna...

Tarif edilemeyen...

Çünkü benim lügatımda seni içime 

çektiğim anı anlatacak teşbih yok sevgilim..

Kahvenin o cennet tonuna daldığım gibi,

yokluğuna dalıyorum artık

sensizliğin muzdaribi olmuş

bir yürek yolculuğunda.

Yol yorgunuyum.

Hasret bitkiniyim.

Ne zaman, hangi vakit başladı bu sükutu hayal ?

Ne zaman olacak sabah,

açacak güneş, gerçekleşecek hayal ?

Yürek dayanmıyor 

bu h'isli gecelere, soğuk...

Yanaklarım üşüyor sevgilim, 

ellerinden yoksun.

Denizlerim aşk sarhoşu,

kahveden yoksun.

Sen, sen y'oksun...

Ve kalbimden çıkmıyorsun...