Sen Yoksun

Tenime değen rüzgarın şeffaf elleri

Dağlara vurduğum saçlarımda kırlar

Çiçek çiçek karlar altında yüreğim

Dervişin yolundan sual olunmaz

Yollara vurduğumdan beri kendimi

Arz eder arşa değen dualarım

Sana çıkan bütün yollar senden bihaber

Virane bir kentin yıkık sokakları kadar meçhul

Zaman denilen kahinin sözleri

Küresel bir faciaya dönerken avuçlarında

Tutuşmuş yüreğim tarumar hezeyanlarda

En çok da yokluğunda,

Çünkü sen yoksan parmakları üşür çocukluğumun

Hayalet kasabalarda sessiz çığlıklar kopuverir

Ansızın yıldızlar düşer geceden

Kapıda gözlerimin feri söner

Töhmet altında kalır kirpiklerimin nemi

Dünlerim yanar bir bir

Bütün kehanetler bugüne döner

Sen yoksun ya

Ne afaki sözler ne de bir serzeniş

Etim kemiğim bildiğim canımdan can gider