Sen Yoksun

Sen yoksun ya sevgilim.
Bu güzel hayatımda.
Çaresizlikler bin türlü.
Bin bir türlü sarmış,
Kuşatmış her yanımı.
Sen yoksun ya yanımda,
Susmuş bütün kuşlar,
Deniz rengini kaybetmiş,
Gül bülbülü,
Bülbül yaşamını. Yitirmiş.
Güneşsiz dünya olurmu.
Sen yoksu ya yanımda,
Dünya güneşini kaybetmiş.
Sonra yıldızlar birbirine girmiş.
Senin ve benim yıldızlarım,

yerlerinden yok olmuşlar
Sen yokken, benden uzakken.
Her şey birbirine girmiş.
Mars, venüse, kutup yıldızı, kutup'a,
Hayat yıldızı ölüme çakılmış,
Burçlar birbirine karışmış,
Senin inandığın burçlar.
Doğruyu söyler diye inanıp ta,
Bizi hep aldatan burçlar.
Senin sevdiğin çiçekler,
Bir bir sararıp hazan olmuşlar,
Sonra sen yokken,
Bilmediğim tanımadığım bir el,
Dünyama girip karıştırmış.
Uzaklaştırmış âlemden beni,
Rengimi sarartmış, sap sarı,
Upuzun bir yatağa düşürmüş,
Sen yokken neler olmuş,
Sensizken neler çekmişim,
Gelde o güzel gözlerinle,
Gör görebildiğin kadar.
Ben ne hale gelmişim.
18.03.1960
Faruk Soydemir