Sen Zaten Söylenmiş Bir Faldın

Bir çatlaktan süzüldü yıldızım

Kendini bilmez bir düşten uyanarak

Bir aynanın köşebaşında ürkek

Biriken karanlığım okunacak

Gözlerim suskun ve hep susayarak

Giz ya bu eskimiş saman kağıdında bir leke

Adımı unutmuş kalemler, rüzgara sobe

Nereye kondursam sığmadı

Had ya bu aştıkta hiç doymadı

Telvesinde konuşmayacaksa zaman

Bir fincan kahvenin hatırına sövsem yeridir

Eşiğinde beklese çamurdan yaradılan

Bir sızı, bir isyan, sabi çığlığı desen yeridir

Gölgesinde durduğum geçmişim

Önümde bekleyen cesaret ve bir dua

Ben bilirim elbet, sözcüğün suyundan içmişim

Sağım solum bomboş ve nefesim

Anın kıyısında bir bakış kadar kısa

İçini bilen bir dostun dudaklarından dökülsem de taşsam,

Tane tane dizilsem mısralara ve sonsuza uzansam…

Benim olanın kıymetinde kaybolsam da, bulsam kendimi

Hangi tortuda bir nefes, soluklansam da aşsam?

Sen zaten söylenmiş bir faldın,

Ben sadece biraz daha yüksek sesle okuyan

Yer dinledi gök dinledi

Gerçeğinden ibaret tek bir andın

Ben sadece bir dem olup akan

Sadece biraz daha toza bulayan…