Sen/Ben

Türlü çiçek açıyor belki senin bahçende
Benim diyarımda da yaprak döküyor ağaç
Bütün yolların durup yol verdiği yol sende
Benim yollarım ise yükselir dağa yamaç

Vakit senin cebinde devran senle beraber
Nerde donmuşsa zaman mutlak orda ben varım
Sen istersen baharı hoyrat rüzgarlara ver
Ben rüzgarları bile çok zamandır ararım

Ne varsa şu toprakta alıp bütün cevheri
Sen giderken kedersiz ben hicrana sarıldım
Ve seni diyarımda gördüğüm günden beri
Öz canımı acıttım yüreğime darıldım

Sen kırlardan yükselen rayihalarla şensin
Mat çehresinde çölün çiz çizgi iz benim
Sensin billur akan su en yumuşak ses sensin
Fırtınanın boğduğu ufuksuz deniz benim

Sen her kervanın durup dinlendiği mihraksın
Benim susuz yolcunun gördüğü tüm seraplar
Gayrı benim ilimden fersah fersah uzaksın
Fakat bir de olmasa şu serseri hülyalar