Sende Benim Baktığım Gözlerle

Yağmur geçici bulut, ümit her dâim güneş;
Ve varlığın aşikâr, damla damla okyanus...
Ey! Uğruna düştüğüm sâhra, yandığım ateş;
Kulak ver sözlerime dinle, dinle veya sus!
Anlarsın belki, bir gün, tende var olduğunu,
Anlarsın, bende sürgün, bende yâr olduğunu.

Efkârınla büyürken kalbimdeki ıstırâb,
Uslanmaz hayal miydi endamında gördüğüm?
Ben; kollarına mecbur, yollarına pîr-turâb;
Sen; masmavi sularda çağlayan bir kördüğüm.
Sen de, benim baktığım gözlerle bakabilsen!
Sen de, benim yaktığım sözlerle yakabilsen!

O vâkit belirirdi lütfûnda aşk ve bahar,
O vâkit delirirdi gökte yıldız, yerde su...
Umutlar dal yeşili, vuslat bir adım kadar,
Ve sevdaya gelirdi yalnızlığın uykusu.
Oysa intahar gibi masum, ürkeksin bana,
Oysa cesaretin var sevgilim, haykırsana!

Hüzne yakın dursa da arzuladığım rüya;
Diliyorum, zahmeti beyhude kılmaz zaman...
Bir heves kadar bile olsa gülümse aya;
Son bulsun, gölgesine dolanan, düşsel hicrân!
Dokun gözyaşlarıma, dinle ki feryadını;
Bu hususla bileyim son nefesin adını...


İlker Tokgöz