Sende Üşüyor musun

Sevdamın gurbetinde ben, sılasında sen
Yokluğuna hüküm giyen yanımla
Boşluğuna düşüyorum hayatın
Sana hasret kalan canımla


Avazım düşüyor bu kentte
Ayazda kalmış
Bir garip çocuk gibi ruhum şimdilerde


Yüreğimin gurbetini acıta acıta
Soğuk bir su değiyor sanki tenime
Sonra kibrit çakıyor
Senden uzak kalan kaderime


Cemalin değince yüzümdeki çukura
Kirpiklerime kırağı düşüyor, saçlarıma kar
Parmak uçlarım üşüyor
her dokunduğumda yokluğuna


Ruhum cebelleşiyor dili kırık kelimelerimle
Duymuyorsun beni
Bilmiyorsun yoksul feryadımdaki seni


Dilimde titreyen nağmelerimle
Senden yana tüm kelimeler kuruyor boğazımda
Şimdi sevdana oruç tutarak
Susturuyorum tüm hecelerimi


Kuşandım bütün hüzünlerimi
Ve mühürledim dilimi
Sendeki beni konuştur diye


Susmaktır/ya hani aşkın dili
ben sustum sevgili...
Ve sustuğum kadar
üşüyorum seni
senli sensiz gurbetim de
Ya sen sevgili
ya sen
...





21 KASIM 2012