Sendendir Diye
Sen gittikten sonra
Ben parmaklarımın yorgunluğunu bile sevdim.
dilimdeki çiziklerin acımsı tadını
kalbime vuran herşeyin acısını da...
Senden' dir diye !...
Yetim soluklanışlarımı sahiplendim
Sana'dır diye !...
Sımsıkı sarıldım
canımda izi kalan
tenimden kabuğu düşen yaralara,
Senden kaldılar diye !...
Elimi uzatsam
hatıralarımızın ağlayan harfleri vurdu yüzüme..
uzatmasam
yüreğimin damarlarını yumrukladı zaman....
sayfalar dolusu 'neden'ler karaladım...
taşınacak onca şey varken geleceğe
iki ayrı kapı ardında çömelen iki büklüm nefesten başka
yaşanacak hiç birşey bırakmadın bize
Hatırlamaz mısın ?
hani vazgeçemezdik
kopamazdık biz ?
neden herşey paramparça ,neden yarımyamalak ?
Öznesi kırık dizelerin
ıssızlaşan harfleriyle
ölürcesine kaç defa bağırdım ardından
Sağırmıydın ?
onca şiirle çağıramadım seni !
Giriş yolundan bilinçli dalarak , ortalarda saçmalayan ruhla sapa yollarda yolumu kaybederek , sonunda çıkışı bulabilmişsem ne mutlu bana sayın şair 👧
Değerli yorumlarınızla onur vermişsiniz teşekkür ederim 👑
Şiire böyle girilir demiş Şair;
"Sen gittikten sonra Ben parmaklarımın yorgunluğunu bile sevdim..."
Ve
"onca şiirle çağıramadım seni!"
İle iyi bir final yapmış.
Güzeldi...
Evvelki şiirlerinde ki kemerbeste-i ubudiyetvari tutkuya vurgu yapıyor olması şairenin, gene de yargımı değiştirmeme sebep teşkil etmiyor. Son derece gayrı tenezzül kuşatımıyla sessiz çığlık egemen satırlara.. duvarların bile duyamayacağı sükutta.