Sendin Beklenen

Sesler kulaklarımı tırmaladı.
Derin bir nefes aldı rüyam.
Kaldığı yerden devam edemedi.
Uyandım!
Elimde dünden kalmış akşam güneşi.
Oturdum bir koltukta.
Derin bir nefes aldım.
Ve gene derinlere aynı acıyla daldım.

Rüyamda gördüğüm gerçek,
Şu anda gördüğüm hayalden daha da inandırıcıydı.
Annemin okuduğu masallar kadar,
Dünya da bir yalandı.
Gözlerim daldığı yerden hareket edince rüyalar gitti.
Gerçekler kaldı.
Fakat kalp buna daha fazla dayanamadı.
Gözlerim hafifçe karardı.

Penceren esen hafif bir rüzgar,
Bir müzikti sanki.
Ardından bir kapı gıcırtısı.
Kulaklarımda dinmeyen bir ağrı.
Yorgunum dedikçe uyumak istemeyen göz kapakları!
Dayanmak imkansızdı.
Ayaklarıma söz geçirip gitmek isterken odama,
Pencere ısrarla bir kapandı, bir açıldı.

Hafif rüzgar şiddetlendi.
Elimdeki uyku kahvesini heyecanla bıraktım.
Saksılarım yerlerinden birer birer devrildi.
Şu giden bana annemin aldığı çiçek değil miydi?
İçimdeki umudu suladım ilk önce yağmurla.
Ardından büyük bir panikle çıktım evden.
Buldum annemin çiçeğini, güldüm heyecanla.
Oturdum kapının önündeki tahtadan oturağa.

Bazı şeyleri onarmak kolay değildi.
Özellikle kırılmış bir anne çiçeğini.
İçinde sevgi vardı oysaki.
Ağlamaya başladım.
Uykumu kötüledim önce.
Sonra arkamdan bir gölge belirdi.
Korkmadım.
Kalbim bu sefer hiç olmadığı kadar sakindi.

Sendin...
Bir gece gecenin körü,
Elimde fenerim ile.
Tek bir fer kalmışken gözlerimde.
Kabuslarla uyandım uykumdan.
Ve uykum değildi tek giden.
Belki de o anda bu gönülde,
Sendin beklenen.