Sendin / Son Mektuplarım - 7

Yatağımda çakan şimşeklerdi beni uykumdan alıkoyan
Yağan yağmurlarla dertleşen bir gökyüzü gibi uyandım
Bugün
Şehir sırılsıklam, sanki derdimden ağlıyordu bulutlar
Sevdiğim adamın gözlerini aradım, çoktan dalmışlardı
Bugün

Sessizce yeltendim telefona
Senden haber yoktu
Biliyorum sen de yoktun
Hayallerim bir kat daha dalıyordu derinlere
Oysa benim hayallerim senin gözlerine dalmıştı
Beni benden eden deniz gözlerine...

Bak kilitlendim yine, kapandı odamın kapısı
Sensizliğimin ilk günü bugün
Seni seninle yaşamak için bir değil bin ömür sarf etmiştim
Sendin çünkü beni aşkın kör kuyusundan çıkaran
Sendin çünkü beni yalnızlığımdan alıkoyan
Sendin çünkü benim geceme güneş gibi doğan
Sendin işte ulan, sendin

Hayat bir çırpıda alabiliyormuş sevdiklerimizi
Ben seni nasıl sevdiysem öyle kaybettim işte
Dağıldı umutlarım senin 'veda' sesinde
Tırmaladı tüm bedenimi
Aşık olduğum o sesin bugün son kez konuştu benliğime
'gidiyorum' dedi inceden
'ne seni istiyorum, ne de başka birini'
Ben istemedim seni kaybetmeyi
Rüyamda bile görmek istemezdim seni
Ne kadar istemesem de
Rüyamda bile veda ediyordu sesin
Hala yankılanıyor işte...

Artık duvarlara anlatıyorum sensizliğimi
Anlattığım duvarlar bile yas tutuyor içimdeki cenazeye
Çünkü sen hayallere bağlayıp terk edip gidermişsin
Git şimdi, kim bakarsa baksın doyamadığım gözlerine
Sana çok ah ediyorum sevdiğim
Kalbimi iyileştirip en zayıf kısmına sen koydun tekmeyi
Seni kaybetmedim sevdiğim
Çünkü sen hiç benim olmamışsın ki
Gözlerimde yağmurlar belirmedi bile
Şimşekler çakmadı, birer birer çiselemedi yağışlar yanaklarıma
Ağlamadım bile
Değmezmiş demek ki

Giderken demiştin ya bana 'sen hep mutlu ol'
'çünkü herkes mutlu olmayı hak ediyor.'
Sen hiç mutlu olma sevdiğim,
Herkes hak eder de mutluluğu
Sen hak etmezsin...