Senfoni

İlk önce, müzik nedir öğrenmeliydim.
Çok iyi de birisiydi müzik öğretmenim.
Dedi ki ben çok insanlara seslenirim,
Sense son öğrencim olacaksın benim.

Öğretmenimin şefkatiyle biçimlendim,
Müziğe dair her ne varsa öğrendim.
Aşkı öğrenmekti en son dersim,
Onu da öğrendim ve mezun edildim.

Yıllar yılı kovaladı, pişti bu öğrenci,
Müziğin diliyle konuşuyor şimdi.
Müzikte temeldi aşk ve sevgi
Ve bu öğrenci kalbine kazıdı bu ikisini.

En sonunda kurdum kendi senfonimi.
Buldum tek tek, bütün müzik aletlerini.
Bendim yöneten, çalan ve bestecisi
Fakat bir tek salon bana ait değildi.

Adını ilk kez duyduğum bir salondaydı konserim.
Bu kadar yoğun duygu katılımını beklemezdim
Ve bu kadar geniş bir salon da hayal etmemiştim.
Kanım ısındı, bu yeni yeri hemen benimsedim.

Hep gelir oldum artık buraya.
Hiçbir şey için bazen, sadece oturmaya,
Bazen sığınak aramaya çıktığımda,
Bazen sesler bulmak için şu sessiz salonda.

Çok sevildim, alkışlandım aylarca,
Kaç duygu mest oldu bu salonda.
Bir şeyler ters gitmeye başladı bir anda,
Ve o anda salon dar gelmeye başladı bana.

Gidemezdim başka bir yere,
Gitsem de çalamazdım eskisi gibi, öyle,
Bütün kalpleri silmiştim aklımdan önce,
Kimse kalbini kiraya vermiyordu bir de!