Seni Ağlıyorum Ege...

uzat ellerini
ırmaklarından sen döküleceğim

bir asi
bir mavi
denkleştirip ufkumuzu
sabahın engin duruşuna
selam duracak
kanatsız günlerimizin sessizliği


güvencesi söz...


yoluna kaç gri düşse
ve kaç bulanık sevda sözü
yuvarlansa avuçlarına
ve sen
parçalanmış misketlerine ne zaman ağlasan
yanar önsözlerim
sonunu dinlemeden
zamana aykırı
mevsimce kayıp
alıp tüm gövdemi
beklediğin ilk durağa yaslanırım
bir de sen bunca el olup ciğerlerimi kavurmasan
daha kaç sokağımız uyur kucağında

ver gözlerini
kirpiklerinden hasret süzeceğim

renklerin hegemonyasından
suretsiz avuntular toplayıp
göğsünün tam ortasına
selam duracak
sensiz akşamlarımızın dinginliği


umudu hayal...


artık biliyorum
yıllanmış şarap tadında bekleyişlerin
ansızın dokunup siluetine
ellerine bir çizik daha atmış deliliğine
iki küs
bir barış
yüzünü yaralayan o benzersiz gidiş
unutmaya kıyamadığın sevgilidir


şarkısı terk...


tut bu şiiri
tüm acemiliğimle imgelerinden geçeceğim

seni anlıyorum ege
seni ağlıyorum
anlaşıldığımı bile bile...


/ anlaşıldığınız vakit aşk susar başlangıç noktasında.../