Seni Kangren Hayallerde Bilirkişi Kıldım

Odamın içinde yazılar uçuşuyor
varlığını inkar edemediğim bir durumda
bahaneler gereksizleşiyor
çatı katlarında suskunlaşıyoruz yaşananları gördükçe
afili çemkirmelerin boş kuyusunda
misafirlerin arsızlığında
devam ediyor kuru gürültüler sıkıcı zamanlarda

delici göz bebekleriyle oynaşıp
dostluklarıyla çığır açan bir yabancılık şarkısı
hissedilen kusursuzluğumuz oluyor yine
hesap sorulmuyor vicdanımızı ötelemekten
ağır gaz kümeleri
senden kalan
öksürük şurupları
üçüncü şahıslarla ilişkiler
hep bir suça itiyor ilk sıçrayışta

toz zerreciklerinde sevdalar var
hızlı hızlı konuşmaların ucunda
kaçkın üzüntülerle
jelatinleşmiş hayıflanmalar

tenha sokaklarda biber gazı yiyen öğrencilerle
orada ne işleri var diyenlerin buluşma noktası
kangren hayallerde sınırlılıklar

üzüntümüzü belli edemediğimiz uslu davranışlar
daha büyütüyor heyecanımızı
farklara yer açtık
gül dağıtıp ağladık insanların koynundaki
ısırık parçacığında

cüsseler çaputlara eskici
kalanlar dönenlere

her geçen gün bir yenilik tükeniyor
insanlar daha temiz sulardayken

haftalar artık kısa sürüyor
yeni kelimeler giriyor belleklerimize
aşkın aşk olduğu zamanlar
kırılma eşiklerinde bilye oynayan çocuklar
hep dışarıya bağımlı
dışarıya tutkun