Seni Özledim

Seninle aynı şehirde gülümsemeyi özledim yağmurlara...
Yalnızlıklara dokunabilmeyi özledim, seninle buğulu bir otobüs camının ardından...
Adını hiç koymadığımız caddelerde, buluşmalarımızı özledim...
Darlığa düşmüş bir zamanın yamalı ceplerinde sarılmalarımızı özledim...
Yokluğun içinde yokluğunu yaşıyorum...
Bu şehirden değil, benden gitmelerini bile özledim...
Yedi harfe sığdırdım sana durmayan tüm acılarımı, yaralarımı, sancılarımı...
Ve suskun bir bedene hapsolmuş, avaz avaz seni bağıran bir yürekte; seni çok Özledim...