Seni Saklayacak Bir Incir Yaprağım Yoktu

Sesin beni çağırmıyorsa,
İstemem kimseyle konuşmayı,
zaten kayıptım,
Adem cennetten kovlduğundan beri dünyada.

(Ve seni saklayacak bir incir yaprağım yoktu)
(kalbimde herşeyinle duruyorken,)

Anlamaya çalışıyorum,
Fakat her nedense sen,
ölümlü olduğumu yüzüme vuruyorsun,
sana hak vermiyor değilim ancak,
Seni sevebiliyorsam
akabiliyorsam alın yazına
Kızma
bu benim değil
tanrının cehaleti,
Beni sevmeyeceğine ihtimal vermemiş.

Şimdi bu şiiri okuyanlar sanacak ki
şair olmak için acına rüşvet veriyorum gözyaşımdan,
Seni boş veremem yüreğim buna elvermez,
Seni ancak sevebilirim
nazımın geçtiği kadar.
Yoksa ikimizin varlığından
ve hasta olmuşcasına sana ihtiyacımdan
şikayeti yok kimsenin.
Sesin beni çağırmayınca
Uykusunda ölmüş bir yağmur damlasyım
ayaklarının altında ezilip giden.

NİŞANLANAN SEVGİLİYE