Seni Se...

Doğmadı gönlümün Güneşi bugünde...
Özlemiştim sevmeyi...
Sevilmeyi de...
Karanlıkların ortasında...
Saran kollarımı sadece...
Yalnızlığım ve korkularım oldu...
Gözyaşlarımı silecek birini aradım...
Soğuk kaldırım taşına oturduğumda sessizce...
Biri gelsin de elimi tutsun istedim...
Kalabalığın arasında yalnızlık...
Aydınlığın içinde karanlık...
Seslerin içinde sessizlik...
Ve hep sensizlik...
Yoruldum be sevdiğim...
Sen ellerin yatağında...
Ben sensizliğin koynunda...
Hasret kaldığım kokuna...
Doymaya çalışıyorum hayalinle sana bu karanlıkta...
Yetmiyor hiçbir sensizlik...
Yalnızlığımla toplasam da seni oluşturacak her şeyi...
Hatta ve hatta kendimi...
Yine de hiçbir şey...
Hiçbir şey...
Hatta ve hatta Bursa bile...
Hiçbir şey Sen etmiyor be sevdiğim...
Ve benim nefesim...
Yetmiyor artık Seni seviyorumlara...
Doymadan Dünyada sana...
Çekemeden nefes dolusu kokunu içime...
Noktası konmamış bir cümleyle terk ediyorum seni bensizliğe...
Seni...
Seni Sevmek istiyordum...
Seni se...