Seni Sevdikçe Ölmeyecek Düşlerim

Bilirsin
umuda göz açtiği an
düşlerimin yenilmezliği seni sevdikçe...
seni hasret kokan düşümün gerçeği say

bilirsin gönül yorgunu zamana umut bağlayan gözyaşları
her geçen güne acılar karışsa gönül ferman dinlemiyor

bir gülüşün kar etmiyor yarına
zaman mı kaldı acılara karşı durmak
yenilmez umutlara düşlere sarıldıkça
acılardan heybem doldu taştı...

şimdi uzak bir diyardan sesim duyulmaz biliyorum
elimde kalem kırılgan çiğlıklara düşlere yoruldu
yorgun yaralı gönlüme bir nasihat etsemde
acılarıma söz dinletemedim sen yokluğunla

halen ben yorgun yaralı dert kederden yorulmuşken
uzat elini acılı yüreklere kol gezerken
gönül yarası derman yok bilen bi sevdaya düştüm

yürüdüğümüz umutlar dünyasında
düşe kalka umutlar toplasak yine karalar sardı yürek yaralarımı

sabahınla dolan şevkinle yola gelsen
hatıralardan gelen düşümle gitsen de..
bir sepet umut gülüşler toplasam
ben seni sevdikçe ölmeyeceğim

seni uzakta sevsem
sevgiye sarmaşıklardan sarsam bir topaç çeviren çocuklar gibi
gülüşlerim olsa dahi
dağ taş yollarına güller eksem
umuda karalar serpilsede yine hasretinle öleceğim

uzak bir diyardan bakıyorum
penceresinde baktığım gökyüzü hasretine dolan mavilikler içinde
bir güvercin uçursam desem bir selam binlerce öpücükler yollasam
seni sevdikçe ölmeyeceğim

gönül ferman dinlemez yollarına düşen gözyaşı düşüyor
her seni andıkça
seni sevsem ölmeyeceğim yaşamın en güzel kuş sesiyle
düşlerimin direnciyle

gözün hasret kokuyorsa
seni sevdikçe ölüm kusmuş umuda
darağacı ferman yazsada ben seni sevdikçe ölmeyeceğim
gönül ferman asmaz bil..!

*seni sevdikçe ölmeyecek düşlerim

07*09*14