Seni Severken

Seni severken unuttum ben her şeyi
Hasretinle umut buldum yaşama
Kim bilir kaç zaman geçti üstünden görmeyeli seni
Talihsiz garip bir köşe başında..
Tüm umutlarımı çöpe atmıştım gittiğinde
Beni terk-i divan ettiğinde
Aşkı sadece dudaklarıma gömmüştüm
Kalbim ise...
Yaralı bir kuş misali
Uçmasını bilemeyen..
Garip,müzdarip ve korku dolu..
Seni severken bağladım bütün umutları kendime,
Seni severken öğrendim yeniden sevmeyi
Ve....
Sen giderken öğrendim..
Yaşarken bin defa ölmeyi..
Umut kervanında giden yolcular vardı bu şehirde
Seni bir seven vardı bu şehirde
Tüm umutlarını sana bağlamış
Ama senin bütün umutlarını aldığın
Biri vardı bu şehirde..
Bu şehirde...seninle..ve sensiz..seni sensiz yaşayan
Biri var bu şehirde..
Virane yalnızlığına bürünmüş ve hala
Seni severken ki gibi davranan biri var bu şehirde
Gemilere bakan,baktıkça ilham alan,
Hala seni severken dili geçmiş zamanında kalmış
Ve hala deliler gibi seven biri var bu şehirde..
Ne kadar öznesiz cümleler kursam da
Her öznenin içinde gizli bir halde
Sen varsın bu şiirin mısralarında..