Seni Sevmek Çok Ayrı

Seni sevmek çok ayrı;

Gözlerinin rengine boyamak bütün şehri, 

Yeri, göğü, denizi.. 

Güneş ki en heybetlisi ve en ağır abisi

Aydınlık yüzlüsü semtimizin. 

Ve güneşten kopup yanağında hayat bulan gülücükler gibi

Seni sevmek çok ayrı... 

Önce bir uçtan bir uca yakmak gerek

Semti, şehri, denizi ve hatta güneşi. 

Ve hiç bir şey gölgeleyememeli

Aldığın tek bir nefesi. 

Bir çay sofrasında 

Dua olur köpük köpük dökülürsün dilimden 

Bir kervan geçer göç gider önümden. 

Dağların eteklerinden süzülür yüzün gözlerime

Seni sevmek çok ayrı... 

Sonra kokun süzülür penceremden odama

Ilık bir rüzgarla. 

Genişler göğüs kafesim, 

Çiçekler açar gönül bahçemde. 

Şiir olur dökülürsün dilimden mısra mısra, 

Hissiyatı fiile dökülür, 

Yol alır damarlarımda yaşamak. 

Seni sevmek çok ayrı... 

Ki sen;

Dalından koparılmış iklimlerin serin rüzgarları, 

Kendi içine akan coşkun nehir, 

Gece ve gündüzün kan davası güttüğü yetim baharların eşsiz çiçeği, 

Kırk yerinden yara almış kırık kanatlarıyla meydan okuyan şovalye, 

Radarına yakalandığım gözlerin sevda tüccarı, 

Seni sevmek çok ayrı... 

En kıymetli kelamı dilimin, 

Sen beşinci mevsimim. 

Haddini aşan güzellik, 

Seni sevmek çok ayrı...