Seni Yazarken

Seni yazarken düşlerim sende sen yoktun
Göz açıp kapayınca yanımdan geçti hayalin
Aceleciydi duygular
Aşıyordu şiiri ilham umuyordu
Resimlerdeki tebessümlü gözlerinden

Bir kısır döngü dönen şiir sekiyordu
Cümleler yalın ayak
Ezgilere takıldı yakarışlı
Medet umdu çileli dizelerinden

İlk defa kalemim titredi üşüdü parmak uçlarım
Masum bir haykırış vardı
Esmiyordu rüzgârın
Sineye çekik ürkekti dilekler
Şafak sökmez sürünüyordu
Meçhule gidişin belliydi ayak izlerinden

Bulut çökmüştü ardında hisler donuk
İçimde derin bir sızı
Yalnızlık belirtisi göründü izlerden kalan
Gidiyorum gönlünden
Ufuklarıma yeltenme der gibi
Alındım sevda yoksunu
Isıtmayan közlerinden

Şiir yutkundu cümlelerde tıkandı
İçinden kanıyordu hisleri yanık
Komprime alışıla gelen
Her gün aynı menü
Çıldırmak üzere dizginlenemeyen
Yaziyor kalem
Sevda dökülüyor ezberinden.


2011.Şubat.06