Senin Durağın

Aynı duvara sırtını vermıs asıklardık.
Senı hıssedıcek kadar ınce.
Yanına gelınemeyecek kadar uzun bır duvar.
Sadece tek taraflı acılan bır kapı.
Senın itmen yeter mutluluk ıcın.
Ama sen nazlı yarımsım.
Ugruna feda edılen tonlarca cumle.
Cevapsız bırakılan yuzlerce soru.
Umudu oldurecek kadar bınlerce sessızlık verdın.
Lakın ben gunes sayesınde vaz gecmedım.
Golgen korukledı sabrımı,askımı.
Sana yazdıklarımı yazmadıklarımı.
Merakın actıracak o kapıyı.
Yazmadıklarımı bılmek ısteyeceksın.
Daha nasıl ıkna edınılebılınırkı.
Daha fazla nasıl sevınılebılır merak edeceksın.
Gunes artık senın benım degıl senın umudun.
Benım selametım sabrımdır.
Tenımınım rengınden daha acık golgem.
Golgemden sevgı cıkaramazsın.
Ruzgarda savrulan kıvırcık saclarım yok.
Yolların hasret duydugu yuruyusum.
Durmanın asık oldugu bır durusum yok.
Kulaklarım hazzın doruklarında artık.
Sarkı soyluyorsun.tabıat ahenk tutar sesıne.
Bellıkı mutlusun devam edıyorsun.
Bu ansız yagmur mutluluk yasları olmalı.
Ve sıra bızım mutlulugumuzda.
Kapının acılısı askımızın sonsuzlugudur.
Kara,sefıl,culsuz.
Ama senı sonuna kadar tasıyacak guclu.
Bedenıme hos geldın SEVDIGIM.