Senin Güller Büyüten Yüreğin Vardi

Senin güller büyüten yüreğin vardı
Okyanusları sakladığın gözlerin
Ninnilerle uyuttuğun sevgilerin
Cadının elmasıyla yok ettiğin gençliğin vardı...

Sen çocukları severdin en fazla
Uçurtmaların en güzelini onlara verirdin
Umutlarını kuyruklarına bağlar
Göklere salardın, kıskansın diye kartallar...

Kaç gece, kaç gündüz geçti bilmiyorum
Yedi yıldan sonra çentik atmayı bıraktım duvara
Yüreğindeki güllerin solmuştur susuzluktan
Oysa sen çok korkardın karanlıklardan...

Okyanus gözlerindeki bütün gemiler battı şimdi
Sende içinde kaybolup gittin işte
Umutlarını uçurtmalara ben bağlıyorum şimdi
Ama gökler sadece sensizliğe ağlıyor...

Senin güller büyüten yüreğin vardı
Ve o yüreğinde hep ben vardım....

Emre Vehbi ALKAN
ŞİİRBAZ