Senin Öfken Şefkatti

Suyunu çıkarmak için taşı sıktım sıkarım,
Taşın suyu çıkmıyor elerim hep kan oldu,
Sıktım sıktım hep sıktım çıkaramadım suyunu,
Çıkmadı ama suyu bendeki de bu inat,
Hayvana insan demek inan ki zor zanaat.

Sandım ki bu gençlik bu ömür hepten sandım bana bakidir,
Zaman yendi ömrümü, ahlarım arzı aştı,
Güneş dahi görmedim, karanlıkta benim gözüm kamaştı,
Sinirlendim kendime! Gözlerimden yaş aktı,
Bu sinir öfke oldu,yüreğimi kan attı,

Davut oldum örs yaptım elim ile dizimi,
Günahlara karışıp kara ettim yüzümü,
Karakterdir mutlaka, aydınlatır yüzünü,
Dertler bana alışık, ben de çekilmez cürüm,
Kader beni alıp ta bu köşeye fırlattı.

Yankı yapar çınlatır atığım naraları'm,
Zamanım tükendikçe uzadı aralarım,
Nasıl olur da bulamam dostu bende ararım;
Rüyalarımda hep hep gördüğüm O surattı,
Göz yaşlarım Irmaktı, Yollarım hep Sıratı!..

Nede çok niyetlenen varmış aşk yolunda ölmeye,
Bense hep merek edip, niyet ettim bilmeye,
Aşka saygı duyarak izin aldım sevmeye,
Hep söylerlerdi ya İnatta bir Murattı,
Kader beni savurup ta buraya Fırlattı!

Yeter artık bu çile, heba olsun bedenim,
Sen istem esende artık senle sana gidenim!
Ben seni böyle sevdim, bende artık sendenim;
Artık huzur buldum ben, gece bitti şafak attı,
Alıştım ya işte ben senin öfken şef kattı!

17 Kasım 2014

---- Nefsimin Gönlüme İsyan Ettiği Bir An