Senin Umrundami

güzlerim kan çanağı olmuş
tutuğum dallar elimde kalmış
ayrılık ateşi benliğimi sarmış
ben ölmüşüm senin umrundamı

geceleri sabahlara kadar kıvranmışım
uykusuz gecelerde hep sabahlamışım
çaresiz dertlere durak olmuşum
derbeder oluşum senin umrundamı

seviyorum dedikçe alay ederdin
çocuklar gibi küsüp giderdin
hayatı bir oyun gibi zanederdin
oyuncu ölmüş senin umrundamı

bir şerit gibi geçti güzlerimde
bir hayalimiş geçen ömrümde
yılanı dost bilip onu sevişimde
senin nankür olduğunu bildiğimden

bak neler getirdin sen başına
acıyan varmı akan yaşına
çırpınıp durdun boşu boşuna
kendi döşen ağlamaz sen bilemedin

yolun sonu geldi elveda bana
artık gövenip inanmam sana
ardım sıra ağıtlar yaksanda
gövenini yitirdin elveda sana