Senisiz Herkes Yalnız Bu Şehirde

Odamdaki pencereden bakıyorum
Sensiz olan sokaklara
Kışın ortasında yapraksız bir ağaç
Bahçemde bir başına
Başı dertli sanki yalnızlıktan yana
Gece gündüze yakınır halde
Kapımda gazeteler birikmiş
Kaç zamandır yüzüm susuz
Dostlarım sanki uzun sessizlikte
Güneş perde gibi çekmiş bulutları
Bir ben kalmışım gibi bu koca şehirde
Şimdi sen gittin ya iki gözüm
Herkes yalnız bu şehirde
Çiçekler böceksiz, böcekler yersiz
Ceylanlar adım adım tökezlemekte
Sıcak çoktan soğumuş
Birde ardında bıraktıkların
Onlarda sensiz yolunu beklemekte
Dağların tepeleri dumansız
Denizler renksiz ve çıldırmış dalgalı
Ellerime kondurduğun titremeler
Gözlerime koyduğun damlalar
Ve sana olan adımlarım
Hala sensiz