Sensin Be Gönül

İnsan kendi gönlüyle küs olur mu? Küsüm işte
Alnıma bu sevdayı yazan sensin be gönül
Küs olmadığım için ağrıyor başım işte
Aşk şarabını içip sızan sensin be gönül

Hani senle kavlimiz vardı sevmek hiç yoktu
Yine deli kalbini hangi cariye yaktı
Hani bu sondu hani artık aç gözün toktu
Kaideleri yıkan bozan sensin be gönül

Hem tövbemi bozmadı sabır ile bekledim
Bir güzele kapılsam belli etmedim sakladım
Yaşıyor musun diye ara sıra yokladım
Yokladığım oranda azan sensin be gönül

Ne zaman gelir molan veyahut kısa ara
Kaldıramaz kalbim her hangi bir başka yara
Bir sevgili uğruna hep diyardan diyara
Usanmadan yılmadan gezen sensin be gönül

Gideceğim yolları bana sormaz seçersin
Yar elinden zehir de olsa yine içersin
Yârin ardından yağmur çamur demez göçersin
Aşkta yol haritamı çizen sensin be gönül

Dur durak bilmedin ne hikmetse yorulmadın
Fırat on sene sonra sustu sen durulmadın
Bir Hülya bir Ayşe bulup gönlüne kurulmadın
Böyle konuşunca da kızan sensin be gönül

Nice arkadaş nice dost bıraktım geride
Hayatta beni en çok üzen sensine be gönül
Etimi yedin bitirdin sıra şimdi deride
Gönlümde barınan tek hazan sensin be gönül

Bakalım nerede son bulacak nerde acaba
Elime geçmiyor ki hapsedeyim onu kaba
Kendini boşa yorma can EMRAH boşa çaba
Deryada okyanusta yüzen sensin be gönül

27.08.2009