Sensiz

Sen gönlümde bir yıldızdın,
Gecelerin karanlığında parlayan.
Yalnızlığımda sadece bana doğan,
Sabahın ilk ışığında içimden kaydın.

Sen bana bambaşka bir dünyaydın,
Her an bana mutluluk, sevgi yaydın.
Yüreğine konuk olduğum zamanlarda,
Beni her zaman tek dost saydın.

Şimdi gezegenler mi değişti?
Yoksa evrende dengeler mi kaydı?
Yada bu salisede yaşanmış rüyaydı?
Belkide sen tanrıdan istediğim son duaydın.

Artık ne gecelerimde aydınlık,
Nede rüyalarımda bir saydamlık,
Kalmadı sensiz bu alemlerin tadı,
Çöktü sensiz gönül gezegenime karanlık