Sensiz Bu Şehir

Kanatır güllerin kırmızısını
Deniz kızıl olur akşamüstleri.
Kızıllığın seyrinde hüzne dalanlar,
Bilirler bir gönlü yanık
Göz yazışıdır,
Ufuktaki kızılın rengi.


Sensiz bu şehir,
Öksüz uyanır sabahlara.
Çayların simitle dostluğu hayırsız.
Boynu bükük sokaklar,
Yetim kalmış parklar.
Ufka giden kırlangıç,
Soramaz bulutlara özlemi.
Çünkü dokunsa ağlayacaklar.


Renksizdir her mevsimde,
Kışın beyazın rengi gri.
İlkbaharın renkleri solgun.
Kokusuz tüm çiçekler.
Meyve vermez ağaçlar.


Akşam çilingir sofralarının,
Makamıdır hüzzam.
Kulağıma gelen en hoş seda,
Kemandır her nağmesinde ağlayan.
Akşamın bütün sesleri susmuş,
Tek sestir kulağımı sağır eden,
Yüreğim susmadan inleyen...