Sensiz Günler

Gecelerin karanlığı, yoldaşım oldu,
Sensizliğin yalnızlığı, yıktı beni...
Ağlamak, çaresizliği getirdi,
Artık ağıtlarım senli...


Gözlerin gitti önce benden,
Sonra, hiç elimi tutmayan ellerin...
Belki, dönerler diye baklarken,
Sen, tamamen gittin...

Dayan ! diyor kalbim dayan!
Gözlerim, tutamıyor artık kendini.
Sen gittin, ümitler gitti,
Senli günler, sona erdi...