Sensiz Kalınca

gülüm bizi ayırdılar
dalında koparılan gül misali
aramızda kara çalı oldular
bak bize nasıl kıydılar

sessiz sedasız ayrıldık bak
şimdi aramızdaki yollar çok uzak
sen nasılsın murad aldın mı
sende ayrılık acısına yandın mı

çevreme bakınıp dururum sensiz
çıka gelirsin belki bir gün sessiz
senden uzakta kalmışım çaresiz
yalnız kalınca ancak anladım

hava soğuk sokaklar serin
şimdi bir ölüden beterim
seni anmakla geçiyor günlerim
sensiz kalınca ben çok ağladım

karanlık gecelerde yalnız dolaşan
bir divane gördünse hali perişan
göz yaşlarına kan karışan
sensiz kalınca o benim işte

vucudum tir tir titriyor
elerim tutmuyor heyecandan
gözlerim görmüyor her an ağlamaktan
ben derbeder oldum istanbuldan çıktığım zaman