Sensizliğe Bile Doyamiyorum!

Ben sana aşkımı eritip yol yaptım da
Sen gelipte salına salına yürümedin
Benim yerimde olup çıldırmasana
Boşa akıttın kahkahanı,yalanda da olsa gülmedin

Şiirİme senle başladım hep
Sonsözü yazıpta bitiremedim
Benim böyle yanmama sensin sebep
Gelipte acımı dindiremedin

Ucu bucağı yok sensizliğin
Ufka bakarak,yeni yelken aramadım
Sen tadını çıkar bensizliğin
Sensizliği sevdim de yaranamadım

Külümü üflüyordum hergece
Sırf sensizlik kalmasın diye harsız
Dilinden çıkmadı tek hece
Ben sana romanlar yazdım çıkarsız

Bir at gibi üzerine bindin sevdamın
Dedin,hadi aşkından uzağa yürü
Her zerresin de sen vardın duamın
Acımadan kuruttun,sana akan gölü

Gönlümdeki her tomurcuk sensizlik filizi
Kışa çervidin güzelim baharı
Yüzümdeki çizgiler,bir vefasızın izi
Aşamadın vefa denilen duvarı

Nereden geldiğini bilmediğim bir ses
Sevme artık diyor,bu aşktan vazgeç
Sensin bu dünyaya aldığım nefes
Anlayacaktır diyorum,er yada geç

Olmasanda fark edermi,candan öte aşkıma
Bir mecnun,bir ferhat gibi yürüyorum
Soranlara o yok deyince,dünüyorlar şaşkına
Artık kedimi değil,dostları teselli ediyorum!

Kıyametin provası gibi sensizlik
Onca kalabalıkta seni arıyorum
Hiç yaktımı sineni bensizlik
Ahirette ellerim yakanda,sabırla bekliyorum

Onca anımız var,gel ve al anılarını
Seni görmek için olsun bir bahane
Geldiğinde kaçırma,siyah bakışlarını
Yine gitsende,bir kez gördümya,şahane!

Rüya oluyorsun bazen,zifiri bir gecede
Ne yapsam elini tutamıyorum
Bıraktım artık aşkı,geride
Sensizliğe bile doyamıyorum..

YAZAR_DEMODERN..