Sensizliğe Bir Türlü Alışamıyorum

Olmuyor güzelim olmuyor,
Sensiz yaşanmıyor bir türlü.
Tüm ümitlerimi yitirdiğim,
Yaşam sevincimi, kaçırdığım sıra,
Sensiz yaşanmıyor nedense,
Şimdi saat on bir suları, GİRESUN' DA,
Seni düşündüğüm sahilde,
Hiç kimse yok, ıssız mı ıssız,
Dalgalar nağme nağme burada,
Rüzgârlar seni fısıldıyor kaç saattir,
Susturamıyorum bir türlü,
Birden içimden haykırmak geliyor!
Sensiz yaşanmıyor diye;
Sonra kafam öne düşüyor yavaşça.
Ağır ve yavaş adımlarla,
İlerliyorum, uğursuz sahilde,
Bir taksi geçiyor, son hızla,
Ben peşinden hayale dalıyor,
İkimiz diyorum evet ikimiz,
Baş başa böyle bir zamanda,
Zamanın bütün hızıyla gitsek,
Baş döndürücü hızla durmadan,
Saadetten kanatlansak, göğe,
Erişilmez olsa saadetimiz,
Ne olurdu, böyle bir an gelse diyorum.
Daha sora çilekeşliğimi hatırlıyor,
Çektiğim ızdırabı dindiremiyorum,
Ve hayallerimin üstünü çiziyorum.
Seni mutlu edemeyeceğim için hayatta,
İyi oldu çok iyi oldu diyorum,
İçimden ağlamak geliyor, lakin
Beceremiyorum ağlayamıyorum,
Kafam patlayacak gibi oluyor,
Kulaklarım bağırıyor alabildiğine,
Açıkçası seni unutamıyorum,
Sensizliğe bir türlü alışamıyorum,
Kendi kendime çek bunu diyorum.
Ara sıra sevginin büyüklüğüne,
Yenilmezliğine şaşırmış bir halde,
Acizliğime iradesizliğime gülüyorum,
İçinde aşktan bahseden her şeyde,
Geçmiş aşkı yaşıyorum, çilekeşçe,
Sensizliğe gidiyorum, sensizliği yaşıyorum.