Sensizliğe Çıld(Hayk)ırış 2

Bir konunun etrafında dönen,
bir denemeydi
seninle yaşadıklarımız.
Adını üstüne koymuştuk,
denemeydi her anımız.
Samimi,
ispat gerektirmeyen
ve günlük...

Tüm bakışlar ve
gözlerime değen yaşlar;
hepsinde bir mana.
Savrulur hayatım,
iki leb arası
haykırışlarda.
Rana ararken,
mana yitikleşir tüm bakışlarda,
saklı yapılmışlarda.

Yüreğime dokundu sandığım
her ana gittim
seni unuturmuyum diye,
unutmayayım diye.

Zaman en iyi ilaçmış
aşk acısına.
Sensiz kaldığım her gün,
tam doz verdim
tüm vücüduma.
Yavaş yavaş,
acıtarak...
Olmadı ,
işe yaramadı zaman.
Azalmıyor bu acı;
büyüyor kalbimi sancıtarak.

Bu ara arttı gene
zamansız ağlayışlarım,
Sebepsiz uyanışlarım,
Yerli yersiz gülüşlerim.
Sanki uzaklar daha yakın
göz bebeklerime,
dalıyorum,
kalıyorum öylece,
saatlerce...

Normal değil bunlar,
biliyorum.
Gidişin çok zor oldu,
sana tiryaki
vücuduma.
Nöbetler geçiriyorum,
sen nöbetleri
titreyerek.
Sanırım
seni çok özlüyorum.

Normal değil bu hallerim,
biliyorum.
Sanırım çıldırıyorum...