Sensizliğe Hüküm Giymişim

Sensizliğe hüküm giymişim
Bir yıl, üç yıl, beş yıl ne fark eder
Bekleşir sürekli başımda
Her biri gardiyanım olmuş
Yüzlerce, binlerce keder
Duvarlar çentik izleriyle dopdolu
Kaplamış neredeyse bütün her yeri
Atılan her bir çentik
Istırapla geçen günlerin hazin bir hayat hikâyesi
Yalnızlığım paslı bir demir parmaklık
Üzerime bir anda acımasızca kapanan
Sense çok uzaklarda var olmayan bir serap
Gönlüm, Beyoğlu'ndaki eski bir ahşap ev gibi harap
Üflesen yerle bir olacak
Sensiz geçen günlerim
Dalından koparılmış bir gül gibi solacak
Gözlerim her dâim yaşlarla dolacak
Sensizliğe hüküm giymişim
Bir yıl, üç yıl, beş yıl ne fark eder
Bekleşir sürekli başımda
Her biri gardiyanım olmuş
Yüzlerce, binlerce keder
Anlayacağın sevgilim
Sensiz kalmak
E tipi cezaevinden bile bin beter

(28 Temmuz 2007/ İstanbul)