Sensizliği Yaşamak Dünya Derdi mi

Her uyanışta çalan telefonda
Senin sesini arıyorum
uykulu mahmur sesinde
sıcaklığına sarılıyordum
çocuklaşan en şımarık hallerini bile özlüyorum
giden benim ama sana susuyorum

her giden gibi yapamadım
dönüp arkama baktım
ardımda enkaz hali bi yürek
dıştan kapılarını kapatmış surlarını izliyorum

Erişilmez bir sevgi benimki
gitmenden korktum belki
Daha kuvvetli zapdetmendense beni
Bu acıyla yaşarım sandım ; yanıldım...

sensiz her günüm zindan olmuş
gözümün feri sönmüş
üzerime ölü toprağı örtülmüş
yaşadığımız ne var baştan alınmış

duyulmuş duyulmamış ne varsa
baktığım her yerde yüzün
sokakta kırıntıya dadanmış serçede gözün
hazanı aralayan hüznünde huzurum kalmamış

dönüş kapılarını açtım
diyebilirsin ki bu kaçık
gitmeler gelmeler banada yazık
haklısın sonum yine yanlızlık

aşk deme buna
sevgimin ötesindesin
en tutku dolu halimle seni düşlemekteyim
bu son olsun demek zor belki
ama sensizliği yaşamak bu dünyanın derdimi?
banada yazık...


acısa canın kanarım
yüzünü assan ağlarım
gönlümün üzerine koyduğun ruhunun
her bir köşesine vurgunum

tut elimide yık sur kapılarını
benim ol diyemesemde sonum ol
kes artık tek dokunuşla soluğumu....